در فصل های ابتدایی ما شاهد ” ارن” یاغی هستیم، پسربچه ای که به خاطر مرگ مادرش قسم می خورد تمام تایتان ها را بکشد. اما نقطه ی قوت شخصیت پردازی ارن این است که هدف او به عنوان کاراکتر اصلی تنها به این ” سوگند انتقام” ختم نمی شود، درفصل های بعد در کنار ” اروین” او هدفی بزرگتر را دنبال می کند؛ یعنی نجات بشریت.

اما مهم ترین کلید شناخت شخصیت ارن در یکی از تلخ ترین قسمت ها برای طرفداران ” اتک آن تایتان” رو می شود؛ در جایی که اروین نیمه جان در یک سو و آرمین نیمه جان هم در سویی دیگر است و در کنار ” میکاسا” این ارن است که در برابر ” کاپیتان لیوای” به التماس می افتد و از او می خواهد که بین ” اروین” و ” آرمین”، آرمین را نجات بدهد.

شاید این اتفاق و ماندن در دوراهی نجات بین دو انسان که یکی فرمانده ی مقتدر ناجی بشر است و دیگری دوستش است نقطه ی جهش مهمی برای شخصیت ارن باشد؛ از اینجا به بعد است که می فهمیم ارن بین آزادی به فرماندهی اروین و نجات دوستش، دومی را انتخاب می کند. اگر به این موضوع آگاه باشیم حتا دیگر ترفند های ایسایاما برای آنتاگونیست نشان دادن ارن هم نمی توانند ما را فریب بدهند؛

چرا که ارن به سادگی انسانی است که برای نجات جان دوستانش به هر هدفی پشت می کند. او یک بار برای نجات میکاسا مردی را به قتل رساند و یک بار دیگر برای نجات آرمین به نوعی ” اروین” را به قتل رساند؛ با این حساب هر حرکتی که او می کند را می توانیم با توجه به میلش برای نجات دوستانش تفسیر کنیم.

اگر ارن خودش تبدیل به تایتان می شود نه برای آزادی است و نه برای پیروزی نسل بشر، او تنها برای نجات دوستانش از جهان محصور در دنیایی از تایتان ها است که می پذیرد به ” تایتان حمله” بودن ادامه بدهد و حتا دست به کثیف ترین کار روی زمین میزند، او باعث مرگ کودکان و مادران می شود، جشن شادی شهر را به مرگ ختم می کند، برادرش را فریب می دهد و حتا دوستانش را هم فریب می دهد.

ارن نماد ” فداکاری صرف” است اما او را نمی توان یک شهید دانست و یا مردی که ناآگاهانه خودش را قربانی یک ایدئولوژی می کند. او از این جهت نماد فداکاری است که به خوبی می داند چه چیزی را فدای چه چیزی می کند و با وجود این که در این راه تبدیل به موجودی می شود که از  آن متنفر است باز هم از هدفش که ” نجات دوستانش” است پا پس نمی کشد.