راستش اوبیتو در میان تمام خاندان اوچیها آنقدر متفاوت است که می توان او را یک اوچیهای غیر اوچیها نامید؛ او هیچ تعصبی روی اوچیها بودن ندارد- موضوعی که باعث می شود او را یکی عاقل ترین کاراکترهای کیشیموتو بدانیم-، در جنون رفتاری متفاوت نشان می دهد، شارینگانش خیلی دیر فعال می شود و وقتی هم فعال می شود قدرتی خاص به او می بخشد.

اولین بار شارینگان او زمانی فعال می شود که دوست و رقیبش کاکاشی برای دفاع از او چشم چپش را از دست می دهد. در همین نبرد است که او چشم چپ خود را به کاکاشی هدیه می دهد و آن دیالوگ دردآورش را در حالی که نیمی از بدنش زیر آوار سنگی مانده می گوید: ” من چشمت می شم، آینده رو برات می بینم”. اما در آن لحظه واقعا چه اتفاقی افتاد و چرا چشم راست و بخش زیادی از بدنش سالم مانده بود؟

چشم راست ابیتو در همان لحظه ” کامویی” را فعال کرده بود و بخش زیادی از نیمه ی راست بدن ابیتو را به بعدی دیگر انتقال داده بود، او این کار را بدون اینکه خودش متوجه باشد و به طور ناخودآگاه انجام داده بود. در واقع او در یک روز موفق شده بود هم شارینگانش را فعال کند و هم به تکنیکی خاص دست پیدا کند. چه چیزی بیشتر از این برای تبدیل او به یک اوچیهای خاص لازم است؟

کیشیموتو به همین اکتفا نمی کند و بعدتر روی صورتش ماسک می زند؛ ماسکی که او را به گفته ی خودش تبدیل به ” هیچ کس” می کند. در واقع ابیتو از هویت خود نه فقط به عنوان یک اوچیها که به عنوان یک ” نینجا” فراری است؛ او همه چیز را در سرنوشت خود مقصر می داند و برای پایان دادن به جنگ می خواهد تمام هویت ها را دور بیندازد برای همین وقتی ناروتو از او می پرسد ” کی هستی” خیلی قاطع می گوید ” هیچ کس، نمی خوام کسی باشم.”. ابیتو با این جمله نشان می دهد که دارد زیر بار دردی له می شود و برای فرار از این درد می خواهد هویت خود را دور بیندازد و همین جمله ی اوست که ناروتو را تا حد زیادی عصبانی می کند. ناروتو معتقد است اسمش یادگار تمام کسانی است که دوستش داشته اند و یا خودش دوستشان داشته. در واقع در همین دیالوگ ساده دلیل قهرمان شدن ناروتو و ویلن شدن ابیتو نهفته است؛ ابیتو هویتش را پس می زند چون نیمه ی خالی لیوان را میبیند و ناروتو برای هویتش می جنگد چون نیمه ی پر لیوان را میبیند. یکی به کسانی فکر می کند که به او ظلم کرده اند و دیگری به کسانی فکر می کند که در عین کثیفی دنیای نینجاها دوستش داشته اند.

در جایی از ماجرا که کاکاشی از ابیتو می پرسد ” اگه زنده مونده بودی پس چرا زودتر نیومدی؟”، ابیتو جواب می دهد ” به خاطر اینکه تو گذاشتی رین بمیره” و بهد به کاکاشی می گوید ” به واقعیت بچسب و بمیر”؛ در واقع ابیتو کسی است که از سرنوشت و رنج خود یا بهتر بگویم از ” واقعیت” فرار می کند و ناروتو کسی است که می خواهد با سرنوشت و درد خود رو به رو شود.