بخاطر اینکه همه ی آدمهایی که دوستشون داشت توسط شیاطین کشته شدن یه نفرت عمیقی از شیطاین داره و باورش اینه که انسان ها و شیاطین هرگز نمیتونن با هم زندگی کنند. وقتی سانمی در مورد یه چیزی تصمیمشو میگیره منصرف کردنش واقعا کار سختیه، اون اصرار تانجیرو برای اینکه خواهرش نزوکو انسان ها رو نمیخوره و با بقیه شیاطین فرق داره رو باور نمیکنه و با ضربه زدن به جعبه ای که نزوکو توی اون هست حرف خودشو ثابت میکنه.

اون از عصبانیت شدید دست خودش رو برید تا با تاثیر خون کمیابی که داره نزوکو رو مجبور به حمله به خودش کنه. کاگایا بعد از اینکه این حرکت سانمی رو دید کاری نکرد تا از این موقعیت برای فرق داشتنه نزوکو با بقیه شیاطین اثبات کنه ولی با همه ی اینها سانمی باز هم خواهر و برادر کامادو رو قبول نمیکنه. 

در نهایت متوجه میشیم که حق با تانجیرو بود در مورد سانمی حتی با وجود رفتار بدش نسبت به برادرش جنیا ولی واقعا اونو دوست داشت و ازش مراقبت میکرد. اون حتی یجا حرف دلشو بروز میده و میگه ای کاش جنیا یه جایی مستقل زندگی میکرد و خانواده خودشو تشکیل میداد.

سانمی بعد از جنگشون با شیطان رتبه یک، اون نه تنها عصبانیت شدید خودش رو نسبت به موزان نشون داد، بلکه همکاری بیشتری با افرادی مثل تومیوکا گیو که خیلی واضح بود همیشه باهاشون کنار نمیومد از خودش نشون داد. حتی وقتی که سانمی و چندتا از هاشیرای های قوی مثل خودش که از مبارزه با موزان بیرون میاد شجاعت و اراده ی باورنکردنی رو از خودش نشون میده.

وقتی بالاخره جنگ با موزان تموم شد و زمان گذشت، سانمی به وضوح یکم آروم تر شد. اون حتی الان میتونه با گیو بگه و بخنده حتی با وجود همه ی چالش هایی که قبلا با هم داشتن. از همه عجیب تر اینه که اون اشتباهات خودش رو میپذیره و از نزوکو بخاطر کارهاش عذرخواهی میکنه.