شاید بتوان گفت ایده ای که تمام ذهنیت ” ایتاچی ” را می ساخت، ایده ی صلح بوده است؛ کلمه ای که روی انگشترش هم حک شده بود و تمام اعمالش را در حیطه ی خود داشت.

دلیل صلح طلب بودن ” ایتاچی ” این بود که در کودکی در یکی از جنگ های بزرگ نینجایی پدرش را همراهی کرد، پدرش بود که به او دنیای جنگ زده را نشان داد و گفت ” جنگ چنین کاری می کند” ، اما در واقع تولد ساسکه بود که ایده ی صلح را در سر ایتاچی پرورانید، اینکه او می خواست از برادر کوچک ترش در مقابل جهانی پر از جنگ محافظت کند دلیل توجه ” ایتاچی” به مفهوم صلح بود. در زمان جنگ سوم نینجاها، ایتاچی تنها 4 سال داشته که این برای یک بچه، تجربه ای بسیار زودهنگام است اما حتی در آن زمان نیز وقتی سربازی از دشمن قصد حمله به او را دارد ایتاچی در واکنشی سریع او را می کشد.

در واقع ایتاچی آن قدر به حفظ صلح اهمیت می داد که برای حفظ آن حاضر شد دست به کشتاری عظیم بزند، کشتاری که با له کردن قلب خودش همراه بود و آن چنان که با درد شروع شد با اشک او بر بالای سر پدر و مادرش نیز پایان یافت. قلب او آن چنان در راه حفظ صلح درد کشیده بود که می خواست برادر کوچک ترش به قدرتی عظیم تر از او برسد و با خشم و کینه به سراغش برود؛ او خود را لایق انتقام می دانست اگرچه این ایتاچی بود که بزرگترین فداکاری را در جهت حفظ صلح کرده بود.

اهمیت صلح برای او حتی بعد از مرگ نیز کم نشد و زمانی که ادوتنسه شد، تنها کسی بود که توانست خودش را از کنترل ” کابوتو” خارج کند و برای پایان دادن به جنگ بزرگترین اقدام را انجام دهد؛ یعنی پایان دادن به ادوتنسه. حتی زمانی که می توانست از زمانش با ” ساسکه”، برادر کوچکی که همیشه دوستش داشت استفاده کند این کار را نکرد و ترجیح داد ادوتنسه را هر چه زودتر به پایان برساند.